Shenjtërorja e përtacëve, streha e përtacëve

Imagjinoj eksploruesit e parë spanjollë që mbërrijnë në Botën e Re dhe ndeshin gjithë atë numër kafshësh që nuk janë parë më parë. Sigurisht, shumë ranë viktima të kafshimeve të gjarprit helmues ose merimangës. Por unë veçanërisht e imagjinoj hutimin ndaj kafshës që na shqetëson sot: ai dembel.

Kjo kafshë, e shënuar aktualisht si më e ngadalta në botë, jeton kryesisht në pyjet me lagështi të Amerikës Qendrore dhe Jugore. E vetmja qendër kërkimore për arinjtë e përtacë gjendet në ishullin e Karaibeve të Kosta Rikës: Shenjtërorja e Përtacisë.

Krijuar në 1996 si një strehë private, ajo funksionon si një qendër kërkimore si dhe shpëtimin dhe rehabilitimin e përtacëve të dëmtuar dhe kujdeset për ato viça që janë ndarë nga nënat e tyre. Objektivi i tyre kryesor, përveç kujdesit për këto kafshë të veçanta, është të edukojnë publikun për to.

Vizitorët do të jenë në gjendje të vëzhgojnë përtacitë nga afër dhe madje edhe të bëjnë foto me të zhabinë, ariu i parë dhe më i famshëm i përtacisë i strehës që ka më shumë se 80 ekzemplarë.

Një përtaci me të vegjlit e saj në një degë peme

Kjo kafshë, e lidhur me milingonën dhe armadillon, ushqehet me gjethet e pemëve, ku jeton dhe nga e cila zbret vetëm një herë në javë për të lehtësuar veten. Soshtë aq i ngadaltë sa që duhet një muaj për të tretur ose katër minuta për të udhëtuar një metër ose një ditë të tërë për të zbritur nga një pemë.

Grabitqarët kryesorë të tij janë puma dhe zogjtë dhe, për fat të keq, njeriu. Edhe pse është e qetë dhe e padëmshme, ajo ka thonj të gjatë dhe të mprehtë që, megjithëse zakonisht shërben për t'u ngjitur dhe mbajtur mbi pemë, shërben gjithashtu si një armë mbrojtëse në rast se ndiheni të kërcënuar.

Ata janë kafshë të dashura dhe fisnike, kështu që një vizitë në këtë Shenjtërores është një ekskursion i përsosur për të gjithë familjen.


Lini komentin tuaj

Adresa juaj e emailit nuk do të publikohet. Fusha e kërkuar janë shënuar me *

*

*